آیا حامد همایون از بیماری لارنژیت می ترسد؟

یکی از وظایف اصلی حنجره ایجاد صوت می باشد این عضو علاوه بر ایجاد صوت وظیفه محافظت از ریه در جلو گیری از ورود مواد غذایی به ان و همچنین محل عبور هوا به ریه را به عهده دارد.

از این جهت علائم بیماری های حنجره شامل اختلال در کیفیت صوت و تنگی نفس بطور اعم می باشد. بیماری های حنجره به دو دسته خوش خیم و بد خیم تقسیم می شود. فرم خوش خیم آن عمدتا در صورت استفاده غیر حرفه ای از حنجره و یا بیماری های عفونی ویروسی چون کروپ(خروسک) و طیف وسیعی از بیماری های دیگر است.

در ادامه به بررسی چند مورد از بیماری های حنجره می پردازیم.

ندول چین های صوتی

شایعترین ضایعه ی خوش خیم چین های صوتی است که بعضی آن را ندول خوانندگان هم نامیده اند. ندولها معمولاً دو طرفه هستند و در محل یک سوم قدامی و دو سوم خلفی چین های صوتی بوجود می آیند و ممکن است اندازه های متفاوتی داشته باشند. ندول ها ممکن است حاد یا مزمن باشند، ندول مزمن یا رسیده شبیه پنبه ی بسته شده در بین بافت چین صوتی است. خصوصیت صوتی این بیماران شامل گرفتگی صدا در حد خفیف تا متوسط، نفس آلودگی و زیروبمی پایین است.

لارنژیت یا التهاب حنجره

لارنژیت به ورم حنجره گفته می شود که در صورت بروز تند (در چند روز) لارنژیت حاد نامیده می شود و در صورت بروز آرام (در چند هفته) به آن لارنژیت مزمن می گویند. لارنژیت حاد بدون علت مشخص ممکن است با عفونتهای ویروسی، ریفلاکس یا ترش کردن، آلودگی هوا، مصرف دخانیات و مواد مخدر، و حتی به تحریک شدن چین صوتی در اثر بد استفاده کردن از صدا مانند داد زدن، بلند یا با فشار حرف زدن، زیاد حرف زدن یا در محیط های پر سر و صدا حرف زدن ارتباط داشته باشد.

لارنژیت مزمن، تورم طولانی مدت چین های صوتی است که می تواند باعث بروز علائم مرضی در صدا مانند گرفتگی و خستگی صدا یا صوت شود. علت اصلی لارنژیت مزمن، استفاده ی بد و نادرست از صدا در مدّتی طولانی است.

شما ممکن است در برآمدگی جلوی گلو (خرخره) احساس درد کنید و صدای شما کمی بعد از آن، گرفته شود. گاهی اوقات شما قادر به صحبت کردن نبوده و فقط می توانید پچ پچ کنید. بعضی از افراد از این بابت مضطرب می شوند. اما التهاب حنجره زودگذر است، پس از عفونت، تارهای صوتی ملتهب می شوند. گاهی اوقات التهاب حنجره بخشی از یک آلودگی شایع و وسیعتر است. برای مثال شما ممکن است عفونت گلو (فارنژیت)داشته باشید، ورم لوزه، سرماخوردگی یا بیماری آنفلوآنزا نیز می توانند منجر به التهاب حنجره شوند.

معمولا علایم بیماران مبتلا به التهاب ویروسی حنجره در طول  ۲ تا ۳ روز وخیم یا شدید می گردد و معمولا در عرض یک هفته پس از آن برطرف می شود.. اما ممکن است تا یک هفته بعد صدای شما مانند کلاغ شود و همانطور بماند در حالیکه سایر علائم از بین رفته باشند.

مداخله درمانی اولین انتخاب نیست زیرا  التهاب حنجره خودبخود بعد از چند روز بهتر می شود. نوشیدنی به مقدار فراوان مصرف کنید تا وقتیکه مصرف نوشیدنی زیاد تحریک کننده نباشد. استامینوفن یا ایبوبروفن داروهای مناسبی برای تسکین درد، سردرد و تب می باشند. برای جلوگیری از علائم بهتر است که به طور  منظم و مقدار دقیق توصیه شده داروها را مصرف کنید. غرغره کردن داروهای ضد دردی مانند آسپرین مقدار کمی درد حنجره را کاهش خواهد داد. زیرا مایع حنجره را لمس نمی کند و فقط پشت گلو را بیحس می کند. و غرغره ممکن است درد گلو را کاهش دهد.

استراحت به صدای خود بدهید، اگر وقتی که شما التهاب گلو دارید اگر شما استفاده مفرط از تارهای صوتی خود (زیاد صحبت کنید) بکنید در وقتی که تارهای صوتی ورم دارند، ممکن است التهاب بدترشود. البته بعید است که آسیب همیشگی ایجاد شود، اما ممکن است مدت زیادتری طول بکشد تا صدای شما به حالت طبیعی برگردد. استراحت دادن به صدا به این معنی است که جیغ نزنید، آواز نخوانید یا برای مدت طولانی صحبت نکنید.

سرطان حنجره

سرطان حنجره نوعی بیماری است که حاصل رشد خارج از کنترل و نامنظم یاخته‌های بدخیم در حنجره و بافت‌های اطراف این عضو است. این بیماری اغلب در افراد بالای ۴۰ سال شایع است و تظاهر آن در افراد زیر ۲۵ سال بسیار نادر است. مردان تقریباً به میزان ۴ برابر زنان به این بیماری مبتلا می‌شوند.

علائم هشدار دهنده سرطان حنجره

• گرفتگی طولانی مدت صدا و یا تغییرات ‌آهنگ صوتی بدون وجود علت بارز
• احساس وجود توده ای در گلو
• برآمدگی در ناحیه گردن
• تنگی نفس در اثر فعالیت
• سرفه مزمن
• سختی و یا احساس درد هنگام بلع
• سرفه همراه با خلط خونی
• غده‌های لنفاوی متورم و سفتی در گردن
• احساس درد در هنگام لمس گلو
• تنفس صدادار
• بوی بد دهان
• گوش درد (بدون وجود علت عفونت)
• کاهش وزن

معمول‌ترین الگوی درمان سرطان حنجره پرتو درمانی است. درمان در مراحل پیشرفته بیماری مستلزم جراحی و خارج کردن ضایعه بدخیم و بافت‌های درگیر و یا پرتو درمانی پس از جراحی است.

در شرایطی که تمام حنجره به طور کامل برداشته می‌شود، گلوگاه را می‌بندند تا عمل بلع به طور طبیعی انجام شود و بالای نای به منفذی از پوست بخیه زده می‌شود تا هوا از این راه وارد ریه شود. در چنین شرایطی تنفس به جای دهان و بینی از طریق این منفذ یا شکاف صورت می‌گیرد. در صورت برداشتن کامل حنجره روش صحبت کردن از راه مری به بیمار آموزش داده می‌شود و یا از حنجره مصنوعی (مکانیکی یا الکتریکی ) استفاده می شود.